จริงๆ แล้ว ฉันมีลูกสามคน ลูกชายสองคน และลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตของฉันอายุ 14 ปี ชื่อของเขาคือโอนูร์ เขาจะขึ้นปี 10 ที่ BIS เขาสนใจคอมพิวเตอร์เป็นหลัก ลูกชายคนเล็กของฉันอายุ 11 ปี ชื่อของเขาคืออุมุต และเขาจะอยู่ชั้นปี 7 ที่ BIS เขาสนใจงานหัตถกรรมบางชิ้นเพราะความสามารถในการทำงานของเขาสูงมาก เขาชอบทำของเล่นเลโก้และมีความคิดสร้างสรรค์มาก

ฉันอายุ 44 ปี ในขณะที่ลูกๆ ของฉันอายุ 14 และ 11 ปี จึงมีช่องว่างระหว่างรุ่นระหว่างเรา ฉันไม่สามารถให้ความรู้พวกเขาในแบบที่ฉันได้รับการศึกษา ฉันต้องปรับตัวให้เข้ากับคนรุ่นใหม่ เทคโนโลยีได้เปลี่ยนแปลงคนรุ่นใหม่ พวกเขาชอบเล่นเกมและเล่นกับโทรศัพท์ พวกเขาไม่สามารถดึงดูดความสนใจได้นานนัก ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะฝึกพวกเขาที่บ้านและทำให้พวกเขามุ่งเน้นไปที่หัวข้อเดียว ฉันกำลังพยายามให้ความรู้แก่พวกเขาให้เน้นไปที่หัวข้อโดยเล่นกับพวกเขา ฉันกำลังพยายามสอนวิชาในขณะที่เล่นเกมมือถือหรือมินิเกมกับพวกเขา ฉันกำลังพยายามสอนวิชาหนึ่งให้พวกเขาอย่างสนุกสนาน เพราะนั่นคือวิธีที่คนรุ่นใหม่เรียนรู้

ฉันหวังว่าลูก ๆ ของฉันจะสามารถแสดงออกอย่างมั่นใจในอนาคต พวกเขาควรแสดงออก พวกเขาควรมีความคิดสร้างสรรค์ในทุกสิ่ง และควรมีความมั่นใจที่จะพูดทุกสิ่งที่พวกเขาคิด ความคาดหวังอีกประการหนึ่งคือการให้เด็กๆ ได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมที่หลากหลาย เพราะในโลกยุคโลกาภิวัตน์ พวกเขาจะทำงานในบริษัทระดับองค์กรและระดับโลก และถ้าเราฝึกแบบนี้กับพวกเขาตอนเด็กๆ ได้ก็จะเป็นประโยชน์กับพวกเขามากในอนาคต ฉันหวังว่าพวกเขาจะเรียนภาษาจีนในปีหน้าด้วย พวกเขาต้องเรียนภาษาจีน ตอนนี้พวกเขาพูดภาษาอังกฤษได้ และหากพวกเขาเรียนภาษาจีนด้วย พวกเขาก็จะสามารถสื่อสารกับคน 60% ของโลกได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นเป้าหมายหลักของพวกเขาในปีหน้าคือการเรียนภาษาจีน