จริงๆ แล้วฉันมีลูกสามคน ลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตของฉันอายุ 14 ปี ชื่อโอนูร์ เขาจะเรียนอยู่ชั้นปีที่ 10 ที่ BIS เขาสนใจคอมพิวเตอร์เป็นหลัก ลูกชายคนเล็กของฉันอายุ 11 ปี ชื่ออูมุต และเขาจะเรียนอยู่ชั้นปีที่ 7 ที่ BIS เขาสนใจงานฝีมือบางอย่างเพราะทักษะงานฝีมือของเขาสูงมาก เขาชอบต่อเลโก้และมีความคิดสร้างสรรค์มาก

ฉันอายุ 44 ปี ส่วนลูกๆ ของฉันอายุ 14 และ 11 ปี ดังนั้นจึงมีช่องว่างระหว่างวัยระหว่างเรา ฉันไม่สามารถสอนพวกเขาในแบบที่ฉันเคยสอนได้ ฉันต้องปรับตัวให้เข้ากับคนรุ่นใหม่ เทคโนโลยีได้เปลี่ยนแปลงคนรุ่นใหม่ไป พวกเขาชอบเล่นเกมและเล่นโทรศัพท์ พวกเขาไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้นานนัก ดังนั้นฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะฝึกพวกเขาที่บ้านและทำให้พวกเขาจดจ่อกับหัวข้อใดหัวข้อหนึ่ง ฉันพยายามสอนพวกเขาให้จดจ่อกับหัวข้อนั้นโดยการเล่นกับพวกเขา ฉันพยายามสอนวิชาหนึ่งไปพร้อมกับการเล่นเกมมือถือหรือมินิเกมกับพวกเขา ฉันพยายามสอนวิชาให้พวกเขาด้วยวิธีที่สนุกสนาน เพราะนั่นคือวิธีที่คนรุ่นใหม่เรียนรู้

ฉันหวังว่าลูกๆ ของฉันจะสามารถแสดงออกได้อย่างมั่นใจในอนาคต พวกเขาควรแสดงออกอย่างสร้างสรรค์ มีความคิดสร้างสรรค์ในทุกสิ่ง และมีความมั่นใจที่จะพูดทุกสิ่งที่คิด อีกสิ่งหนึ่งที่คาดหวังคือการให้เด็กๆ เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมที่หลากหลาย เพราะในโลกยุคโลกาภิวัตน์ พวกเขาจะต้องทำงานในบริษัทขนาดใหญ่และบริษัทข้ามชาติ และหากเราสามารถจัดการฝึกอบรมแบบนี้ให้กับพวกเขาตั้งแต่ยังเล็ก จะเป็นประโยชน์อย่างมากในอนาคต นอกจากนี้ ฉันหวังว่าพวกเขาจะได้เรียนภาษาจีนในปีหน้า พวกเขาต้องเรียนภาษาจีน ตอนนี้พวกเขาพูดภาษาอังกฤษได้ และถ้าพวกเขาเรียนภาษาจีนด้วย พวกเขาจะสามารถสื่อสารกับคนทั่วโลกได้ถึง 60% ดังนั้นเป้าหมายหลักของพวกเขาในปีหน้าคือการเรียนภาษาจีน